In 2013 publiceerde een CDA werkgroep het rapport “Gedeelde Waarden; moslims in het CDA” waarin geconcludeerd werd dat moslims en christenen voor een groot deel dezelfde morele waarden koesteren. Ik weet dit ook uit eigen ervaring. Ik heb jarenlang gewerkt in het West-Afrikaanse land Mauritanië en vaak was ik onder de indruk van de manier waarop de mensen daar hun geloof serieus namen. Wanneer ik na mijn reizen terugkwam op Schiphol en daar hard geconfronteerd werd met het westerse materialisme, voelde ik spontaan heimwee naar de sereniteit van Mauritanië. In dat land hebben de mensen geen geld en luxe, maar ze staan wel dagelijks stil bij het feit dat de wereld niet door toeval is ontstaan en dat wij mensen met een opdracht in de wereld zijn gezet.

Gedeelde waarden
Maar als moslims op levensbeschouwelijk terrein zo dicht bij ons staan, waarom hebben we dan nog steeds geen groter aantal moslims binnen onze CDA-gelederen? Voor een deel komt dit misschien doordat moslims zich vooral thuis voelen in hun eigen kring. Ik vrees echter dat het daarnaast ook komt doordat wij ons als CDA niet bepaald uitnodigend opstellen tegenover moslims. Van de paar moslim CDA-raadsleden die ik ken in mijn provincie (Noord-Holland) weet ik dat zij niet bepaald met open armen ontvangen werden in de partij. In Heerhugowaard legden zelfs enkele bestuursleden van de plaatselijke CDA-afdeling hun functie neer toen een moslim voor het CDA in de gemeenteraad gekozen werd.

In Heerhugowaard legden enkele bestuursleden van de plaatselijke CDA-afdeling hun functie neer toen een moslim voor het CDA in de gemeenteraad gekozen werd.

Oog om oog?
Recentelijk liep ik weer aan tegen de moslim-onvriendelijke houding van het CDA, gerelateerd aan het terughalen van IS-vrouwen en kinderen. Het CDA neemt op dit punt een zeer hard standpunt in: alle IS-vrouwen zijn schuldig aan genocide, en kinderen mogen alleen teruggehaald worden als “onomstotelijk vaststaat dat beide ouders zijn overleden”. De vaders van IS-vrouwen die ik spreek, zijn zeer verbaasd dat een christelijke partij zo’n hard standpunt inneemt. Was het christendom niet de godsdienst van naastenliefde en vergevingsgezindheid? Ze begrijpen best dat er mensen zijn die nog steeds met afschuw denken aan de gruwelijke TV-beelden van onthoofdingen, maar juist christenen hebben er altijd op gehamerd dat je geen onrecht met onrecht mag vergelden, en geen haat met haat mag beantwoorden.

Zij hadden de hoop dat christenen en moslims gezamenlijk op zouden kunnen trekken tegen het toenemende egoïsme en materialisme in onze maatschappij.

Het harde standpunt van het CDA op dit dossier vervreemdt ons van moslims die vroeger wél sympathie hadden voor onze partij. Zij hadden de hoop dat christenen en moslims gezamenlijk op zouden kunnen trekken tegen het toenemende egoïsme en materialisme in onze maatschappij. Maar door de opstelling van het CDA ten aanzien van de IS-kinderen krijgen zij de indruk dat moslim kinderen voor ons minder waard zijn dan andere Nederlandse kinderen. Zou het CDA een even hard standpunt hebben ingenomen als het ging om kinderen van christelijke ouders?

Met Nederlandse moslims hebben we volgens mij op verschillende gebieden meer overeenkomsten in levenshouding dan met VVD’ers en FVD’ers.

Koerswijziging
Een koerswijziging van het CDA op dit punt zou een handreiking zijn richting Nederlandse moslims, waarmee we volgens mij op verschillende gebieden grotere overeenkomsten hebben in levenshouding dan met bijvoorbeeld VVD’ers en FVD’ers. Misschien dat dit het begin zou kunnen zijn van een nieuwe toenaderingspoging en wie weet – uiteindelijk zelfs van meer hoofddoekjes op het partijcongres. 

Ad Corten is als CDA’er vanaf 2016 actief in een provinciale werkgroep die zich bezig houdt met het probleem van asielzoekers en ontwikkelingshulp. Dit jaar startte hij het comité  “CDA’ers voor terughalen IS kinderen”.