Op het komend congres van 9 november a.s. staat er slechts één te bespreken resolutie op de agenda. Eén. Natuurlijk ingebracht door het CDJA, een hele belangrijke, maar niet echt een controversiële resolutie. Is dat omdat het partijbestuur verboden heeft om resoluties in te dienen? Nee. Er is gewoon geen aandacht voor geweest. En opvallend genoeg is er kennelijk noch vanuit de het bestuur, noch vanuit de provincies en afdelingen naar gevraagd of iets over gemeld in de communicatie met de leden. Kunnen we gelukkig veilig in zaaltjes discussiëren zonder te hoeven stemmen en kunnen we tijdig naar de bar. Het lijkt de VVD wel – voordat het mis ging.
Uit de praktijk: maatschappelijke dienstplicht
Op vrijdag 19 oktober jl. was er een drukbezochte bijeenkomst van het Wetenschappelijk Instituut over de maatschappelijke dienstplicht, dit onder de noemer van ‘nieuwe gemeenschapszin’. Binnen het CDA is er inmiddels een volledige omarming van deze ‘sociale’ dienstplicht, maar er is ook bredere politieke steun. De vraag lijkt te verschuiven van een principiële naar een praktische vraag; hoe zetten we het op in tijden van bezuinigingen en capaciteitsdruk? Natuurlijk was er een rapport en discussie over deze vraag, maar vooraf was er ook een heerlijke intro waarbij oud-CDJA’ers vertelden over hoe zij met trekken en duwen de vraag op de agenda kregen via vooral acties op het congres. Eén van de oorspronkelijke indieners, Willem Jelle Berg, ontving die middag van burgemeester Van Zanen van Den Haag een Koninklijke onderscheiding. Natuurlijk niet alleen vanwege dit initiatief, maar je kan wel zeggen dat hij hiermee het vak leerde. Van harte! En zo hebben velen het politieke vak geleerd.
Het lijkt de VVD wel – voordat het mis ging.
Overigens is daarna rondom de dienstplicht meer gebeurd. Peter Viallé, de stille kracht van de delegatie van Zuid-Holland en oud-marineman, heeft steeds aandacht gevraagd voor het thema van de (maatschappelijke) dienstplicht en namens de provincie zeker drie resoluties en vele amendementen geaccepteerd gekregen. We glunderden een beetje mee vrijdag.
Interne discussie
Waarom deel ik dit allemaal? Succes heeft vele vaders, en ik wil er maar mee zeggen dat het tijd en de weg ernaar toe kent veel saaie momenten. Toch blijft de vraag of je wel effectief politieke zaken kunt agenderen zonder discussies die worden afgerond met een stemming of besluit? Er wordt wel degelijk gediscussieerd, in allerlei geledingen binnen de partij, maar leiden al die discussies in de besloten app groepen wel tot iets? Worden ze ergens afgemaakt? Verzilverd? We buitelen binnen het CDA over de netwerken en subgroepen, maar vraagt een interne discussie niet om meer? Wat mij betreft wel. Om het nog verder op scherp te zetten en met alle lof verder voor Henri en het team; moeten we niet hoognodig inhoudelijk opnieuw de lijnen gaan trekken? Of gaan we gewoon wachten tot dit kabinet valt en is het genoeg om de peilingen te oogsten?
Moeten we niet hoognodig inhoudelijk opnieuw de lijnen gaan trekken?
Discussiepartij?
De vraag stellen is hem beantwoorden, maar dan zonder te gaan zwarte pieten. We kunnen we het niet aan onze fractie vragen om dat allemaal te doen, ons van input te voorzien en het soms nog te organiseren ook. Ook het partijbureau en onze penningmeesters moeten niet worden overvraagd. Het had wel geholpen als we elkaar tijdig wakker hadden gemaakt, zoals ik dat nu doe met dit artikel. Maar uiteindelijk is het wel aan alle partijgeledingen om een volwassen interne partijdiscussie te organiseren, op landelijk niveau inclusief stevige congresresoluties. Een stevig resolutiegedeelte hoort op elk congres. Als die methode niet meer bevalt, dan moet ook dat helder worden en gewerkt worden aan een gelijkwaardig alternatief. Maar het ongemerkt van ons af laten glijden van een vitaal onderdeel in de interne partijdiscussie zoals nu gebeurt richting het congres, vindt dit lid onacceptabel en het CDA onwaardig.
Peter Noordhoek is oud-delegatieleider van het CDA Zuid-Holland en voorzitter van de redactie van christendemocraat.nl. Hij schrijft dit op persoonlijke titel.