Toen Burgemeester Aboutaleb op 16 maart rond half twaalf in de avond de voorlopige uitslag van de Rotterdamse gemeenteraadsverkiezingen presenteerde, was het wel duidelijk: het CDA in Rotterdam duikelde naar 1 zetel. Voor de 8e keer op rij (procentueel) verlies. Van 22,1% in 1990 naar 3,0% nu.

Landelijk of lokaal probleem?
In 27 van de 30 grootste gemeenten verloor het CDA. De conclusie dat het CDA een landelijk probleem heeft is niet moeilijk te trekken. Als Rotterdammer keek ik echter ook nog wat preciezer en zag ik dat de uitslagen in de grootste 5 gemeenten van ons land wat genuanceerder waren: in Utrecht en Eindhoven was er winst. Amsterdam en Den Haag stabiliseerden. Alleen Rotterdam verloor flink. Dus dringt zich een extra conclusie op: het CDA heeft in Rotterdam niet alleen een landelijk, maar ook een lokaal probleem.

Als voorzitter van de programcommissie en nummer twee op de lijst heb ik tijdens de afgelopen campagne ook gemerkt dat ons Rotterdamse verhaal er eigenlijk al niet meer echt toe deed. Op basis van de naam en het logo van het CDA plus enkele heikele lokale kwesties was het oordeel van de kiezer eigenlijk al gevormd. Hoe rechtvaardig, Rijnlands, barmhartig en toekomstgericht ons program inhoudelijk ook was. Het deed er niet meer toe.

Belangrijk voor de stabiliteit
Er is geen enkele Rotterdamse partij die kan zeggen wat het CDA kan zeggen: wij hebben 32 jaar onafgebroken verantwoordelijkheid genomen voor het stadsbestuur. En Stadhuisfluisteraars zeiden het ook veelvuldig tegen ons: ‘we hopen zo dat het CDA niet (te veel) verliest, want jullie zijn zo belangrijk voor de stabiliteit van het bestuur van de stad.’ Maar ja, hoeveel van die Stadhuisfluisteraars stemden er ook daadwerkelijk op ons?

Als je geen woorden zoekt die de tijdgeest volgen dan oogst je wat je zaait: verlies.

En dat is volgens mij het probleem van het CDA in een notendop en daarmee, wat mij betreft, de voornaamste conclusie van deze gemeenteraadsverkiezingen: CDA-ers zijn altijd bereid verantwoordelijkheid te nemen en (dus) compromissen te sluiten. For the greater good of all. En dat staat ons goed, dat past bij ons. Maar als je té lang té weinig aandacht hebt voor het voeden van je standpunten, vanuit je beginselen. Als je té lang té veel compromissen sluit om verantwoordelijkheid voor het bestuur te kunnen nemen, terwijl je zelf steeds kleiner wordt. Als er te veel gedoe en geruzie is in de partij van nota bene christendemocraten. Als je té weinig durft de vruchtbare grond van het einde van de (neo)liberale wereld te zaaien. Als je geen woorden zoekt en vindt die de tijdgeest volgen dan oogst je wat je zaait: verlies.

Ons verhaal
Toch weiger ik moedeloos te worden en dat is niet alleen omdat ik dat niet wil, maar vooral ook omdat ik hartstochtelijk geloof in ons verhaal. Meer dan ooit in deze tijden van het einde van de (neo)liberale wereldorde. Ons verhaal moet Rijnlands en barmhartig zijn. Ons verhaal moet rechtvaardig en wederkerig zijn. Ons verhaal is van nature inclusief.

Ons verhaal moet normerender zijn, dat moeten we durven.

En ons verhaal moet normerender zijn, dat moeten we durven, dat past bij ons en we moeten daar niet bang voor zijn. Volgens mij hebben mensen behoefte aan toekomstperspectief en dat mag (en moet waarschijnlijk) een tamelijk zwaar verhaal zijn, inclusief indringende vragen over de manier waarop we hier leven in welvaart die onze wereld verstikt. Maar ik geloof in mensen en dus geloof ik dat als je een eerlijk en duurzaam perspectief schetst, mensen je gaan volgen.

De wijken in!
Wat ik zelf ga doen is ons verkiezingsprogramma voeden vanuit de wijken, niet vanaf de Coolsingel. Ik ga naar andere stedelijke CDA-ers toe en roep onze partijvoorzitter op met ons samen een stedelijk actieprogramma te maken. Voor CDA Rotterdam is dat plan al goeddeels klaar: Van wijk, naar raad, naar resultaat. Het volk vertegenwoordigen, gelukkig kunnen en mogen we dat met onze ene zetel blijven doen. Sterker door strijd, zoals de Rotterdamse lijfspreuk oproept!

René Segers-Hoogendoorn is raadslid in Rotterdam voor het CDA.