De zomer staat bijna voor de deur en daarmee ook het zonnige weer. Toch kijkt niet iedereen uit naar de zomermaanden. Bij het AZC in Ter Apel zijn ze bang voor een herhaling van de dramatische gebeurtenissen van afgelopen jaar toen vluchtelingen noodgedwongen op het gras moesten slapen.
De maatregelen die dit hadden moeten voorkomen zijn vertraagd. De reden is dat de migratiediscussie niet gevoerd kan worden. Het gevolg is dat deze migranten gedehumaniseerd, ofwel ‘ontmenst’ worden. Nederland loopt uitgedroogd in de woestijn van het migratiedebat op zoek naar een oase (oplossing), maar vindt deze niet omdat het steeds naar fata morgana’s struint (grenzen volledig open of dicht). Het past het CDA, met zijn grondbeginselen die gaan over solidariteit en barmhartigheid, om zijn opstelling in het migratiedebat te veranderen en een oase te bieden.
Wie praat zaait, wie luistert oogst
Hiertoe moet het CDA eerst luisteren naar de experts, zonder te vervallen tot een technocratische partij die de maatschappelijke verbinding is verloren. Het CDA worstelt al jaren met zijn imago van een volkspartij met mooie idealen, die deze idealen niet goed kan vertolken.
Mijn stelling is dat het hier niet (zozeer) gaat om een vertolkingsprobleem maar over een luisterprobleem. Het CDA als volkspartij moet niet alleen kijken naar modellen en ‘knowhow’, maar ook naar de praktijkervaringen van raadsleden, wetshouders en vrijwilligers die zich inspannen voor migranten. Met andere woorden: luisteren naar degene aan de frontlinie van de migratiekwestie. De kracht van het CDA zit hem grotendeels immers in zijn betrokken leden.
Luisteren naar degene aan de frontlinie van de migratiekwestie.
Vanaf de zijlijn
De realiteit is dat het CDA met een perfect migratiebeleid kan komen, maar het moet dan nog door de Kamer goedgekeurd worden, iets dat zowel binnen als buiten de coalitie onhaalbaar lijkt. Het linkeroor piept met ‘onmenselijk!’ en het rechteroor met ‘waarom zijn ze hier?!’ voor diepgravende discussie is er in de vluchtigheid van de hedendaagse politiek geen spreektijd. Het CDA moet daarom ook de stoute schoenen aantrekken om deze discussie te forceren.
Een goede strategie is vergelijkbaar met het staken van een voetbalwedstrijd. Mensen kunnen aan de zijlijn alles schreeuwen, maar als het elftal de wedstrijd staakt dan heeft het schreeuwen geen effect. Het CDA als middenpartij bezet in dit versplinterde parlement een ideale positie om discussies te forceren. Het moet assertief zijn in de eisen die het stelt voor samenwerking om zo het algemeen belang te dienen.
De keten van Europa
Niet alleen Nederland kampt met het migratievraagstuk, het is immers een grens overstijgend, en daarmee Europees vraagstuk. De EU wordt veelal gezien als een institutie die landen vastketent aan de Europese Verdragen van Schengen (het verdrag dat het vrije verkeer van mensen mogelijk maakt) waardoor landen niet meer hun nationale landsgrenzen kunnen sluiten als paardenmiddel tegen de ‘migratiecrisis’. Verandering op Europees niveau is moeilijk aangezien alle lidstaten in moeten stemmen en de Brexit heeft aangetoond dat uit de EU treden om de controle over eigen grenzen terug te nemen desastreuse politieke, sociale en economische gevolgen heeft.
De enige makkelijke ‘oplossing’ is om een uitzonderingsregeling aan te vragen, maar deze uitzonderingsregelingen vormen een gevaar voor het migratiebeleid op de lange termijn. Migratie is een fenomeen dat geen enkele lidstaat alleen kan trotseren. Daarom is er ook behoefte aan een sterk Europees migratiebeleid. Uitzonderingsregelingen zorgen voor een verzwakking van een Europees beleid, de EU is immers vergelijkbaar met een ketting waarbij de EU even sterk is als de zwakste schakel. Laten we daarom pleiten voor een versterking van het Europese migratiebeleid.
Migratie is een fenomeen dat geen enkele lidstaat alleen kan trotseren.
Tom van Erp is een masterstudent Politiek en Parlement aan de Radboud Universiteit Nijmegen en is gespecialiseerd in sociale politiek en migratie. In het kader van zijn studie loopt hij stage bij de redactie van Christendemocraat.nl.